Orzechowa - Monika Kostera

Do dziś wiem, jak to jest być drzewem, bo momentami nim bywałam. Wiem, jak drzewa są szczęśliwe, wiem, jak cierpią. Do dziś pozostało we mnie coś z natury drzewa, bo umiem żywić się światłem, bo bez światła moja dusza wysycha i parcieje.

„Ponoć nostalgia to choroba imigrantów. A melancholia to nic innego jak depresja. Dlaczego zatem, żyjąc na własnych starych śmieciach i uchodząc za urodzonego optymistę, wciągnąłem się w świat z tych opowiadań – tak nostalgiczny i melancholijny? Nie, nie chodzi o nieznośnie dziś eksploatowany sentyment do czasów PRL-u ani o tęsknotę za prostotą świata z lat dziecinnych. Chodzi raczej o fakt, że samo umiejętne i mądre wspominanie przynosi radość i swoiste uniesienie. A opowiadania Moniki Kostery działają czarodziejsko: oto czytam cudze wspomnienia, a oczami wyobraźni widzę sceny, ludzi i przedmioty z własnego życia. Zakurzone, zamknięte w szufladach, do których – jak się okazuje – Autorka ma wszystkie klucze. Każdy z nas ma w swej pamięci zachowane jakieś tajemnicze strychy, zakazane zakamarki w sąsiedztwie, zabawy z dziadkiem, kolegę od królików, szczere (ale i mające swą okrutną twarz) pierwsze przyjaźnie. Dlatego czytając o przeżyciach z dzieciństwa Moniki, możemy się uśmiechać i wzruszać nie tylko z ich powodu, ale i ze względu na to, co sami mamy schowane w głębi serca”.

                                                                                                                 Adam Węgłowski, dziennikarz i (sporadycznie) pisarz

 Monika Kostera jest profesorem zwyczajnym nauk zarządzania w dziedzinie nauk ekonomicznych i humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim i profesorem w Wielkiej Brytanii i Szwecji. Autorka licznych publikacji naukowych i dwóch tomików wierszy opublikowanych nakładem Erbacce Press w Liverpoolu.

Premiera: maj 2018 r.