Nożyczki - Maksim Wolff

Książka pt. „Nożyczki” autorstwa Maksima Wolffa to erotyczny thriller, który wywołuje w czytelniku mnóstwo emocji: budzi lęk, przyprawia o dreszczyk oraz zaskakuje. Historia zaczyna się od tego, że młoda dziewczyna o imieniu Justyna wyrusza w podróż autostopem. Celem jej wyprawy jest zrealizowanie swoich perwersyjnych fantazji erotycznych. Dziewczynę zabiera kierowca tira – dojrzały, doświadczony mężczyzna, który jak się okazuje, ma podobne preferencje seksualne co główna bohaterka książki. Z pozoru nieśmiały tirowiec odkrywa jednak przed młodziutką kobietą swoje prawdziwe oblicze. Podobne pragnienia i fantazje, które prowadzą parę do spełnienia sprawiają, że zaczynają oni odczuwać coś w rodzaju zakochania. Ale czy rzeczywiście tak dziwne i specyficzne, często sprzeczne ze sobą emocje jakie nimi targają można nazwać miłością? Książkę przeczytałam jednym tchem. Jest to dobrze i lekko napisana historia z elementami thrillera, sensacji i erotyki. Gorąco polecam!

To jest całkiem niezła pozycja, wiecie? Opis zachęca, okładka nawołuje, no jak tu nie sięgnąć po taką książkę? I nie zawiodłam się. Co prawda ilość mojego czasu była minimalna, ale ta pozycja okazała się być moim wybawieniem na zajęciach przez weekend. Siedząc w ‚szkolnej’ ławce, mając czas wolny, pozwalałam odpłynąć umysłowi do Justyny i jej oprawcy, nawet jeśli głównym motywem całej książki jest syndrom sztokholmski. Brawa dla autora, który odważnie i bezprecedensowo opisał kobiecy umysł w takiej kondygnacji. Młoda babka, która szuka swojego erotycznego „ja” trafia do pewnego kierowcy tira. Z początku facet jest nieśmiały, nosi obrączkę co świadczyć powinno o założonej rodzinie. Kierowca jak kierowca nic nadzwyczajnego, a mimo to przy pierwszej lepszej okazji gwałci młodą kobietę. Coś co mnie powaliło z nóg to fakt, że Justyna nawet nie była mocno wzburzona, ale cóż, chyba właśnie tak zaczyna się miłość do swojego oprawcy. W większej mierze towarzyszymy bohaterom w ich podróży po Polsce (nawet są wspominki o moim ukochanym Krakowie!). Język jest prosty i lekko przechodzimy przez strony wraz z naszymi postaciami. Nie mogę zaprzeczyć, że to pierwsza taka książka, która już po opisie zaintrygowała mnie nieziemsko