Dziewczyna z bidula - Justyna Typańska

„Dziewczyna z bidula” Justyny Typańskiej jest powieścią obyczajową, opowiadająca o bardzo ciężkich i traumatycznych doznaniach głównej bohaterki, ale i o sposobach radzenia sobie z trudnymi przeciwnościami losu. Jagoda jest wychowanką domu dziecka. W tajnej części placówki dyrektor zmusza młode wychowanki do prostytucji, a klientami są wysoko postawieni ludzie. Po kolejnym razie Jagoda postanawia uciec, zabierając ze sobą swoją najlepszą przyjaciółkę, Basię. Niestety podczas pechowej ucieczki Basia zostaje zastrzelona, a Jagoda, zmęczona psychicznie i fizycznie ukrywa się w ogródkach działkowych, gdzie pomaga jej para: Tomek i Joasia. Zabierają oni Jagodę ze sobą do innego miasta. Pracują w gazecie i podstępem sprawiają, że ich szef zatrudnia Jagodę, ale ten przeczuwa, że podwładni, a prywatnie przyjaciele, nie mówią mu prawdy. A to dopiero kilka stron książki... Jagoda, przez lata upokarzana i pozbawiona poczucia własnej wartości, o której charakterze z początku niewiele wiemy, okazuje się być bardzo bystrą młodą kobietą, zafascynowaną historią. Właściciel gazety poznał się na jej talencie i pozwolił jej prowadzić własny segment w gazecie, gdzie pisze o historii, a także opowiadania oparte na swoich przeżyciach. Te ostatnie są przez nią fabularyzowane, żeby nikt nie dowiedział się, że tak naprawdę piszę o samej sobie. Osobnym wątkiem opisywanym przez Jagodę jest historia nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi, o której dowiadujemy się więcej z pamiętnika znalezionego przez nowego właściciela dworku. Prywatne śledztwo doprowadzi do ciekawych wniosków, w jaki sposób historia oddziałuje na teraźniejszość. Poznajemy też prywatne skomplikowane relacje Jagody z jej ojcem, który o niej nie wiedział, przeszłość matki czy rozterki sercowe Jagody z pracownikami w gazecie. A także reakcje środowiska na jej trudną przeszłość. Czego tu nie ma! Liczne przeprowadzki, mieszkanie w spadku i duża suma pieniędzy… Skala zamieszania w życiu Jagody jest naprawdę ogromna. „Dziewczyna z bidula” jest mocną i smutną historią, ale dającą nadzieję. Okazuje się, że nawet w trudnej sytuacji można polegać na ludzkiej dobroci i życzliwości, odnaleźć przyjaźń, a nawet miłość. Książka jest studium psychologicznym ofiary. Okazuje się, że nie wszystkie one chcą zeznawać na policji w sprawie wydarzeń w domu dziecka, z którego uciekła Jagoda. Są zastraszane, upokorzone, a zeznania powodowałyby rozpoczęcie traum od nowa. Jagoda nie ufa nowo poznanym mężczyznom i wszędzie porusza się w obecności kogoś znajomego. Pomimo ciężkości tematu, powieść jest napisana świetnym językiem i czyta się ją błyskawicznie. Szkoda że tak szybko się skończyła, ale to dopiero pierwszy tom i na resztę opowieści trzeba jeszcze poczekać. Ode mnie książka otrzymuje mocne 10/10 za emocje, które wywołuje podczas czytania.